Ik heb een tijd geregeld over leeuwen en haaien gedroomd.
De omstandigheden waren telkens anders, maar steeds weer kwam er een leeuw of een haai in sneltempo op me af, me gevangen houdend met hun blik, klaar om aan te vallen. En net op het moment dat ze hun mond openden werd ik badend in het zweet wakker.
De laatste keer dat ik een leeuwendroom had, verliep die anders. Ik wandelde langs een smal paadje in een bos toen ik een leeuwenkoppel zag afkomen. Ik stond op slag stil. Niet zozeer uit doodsangst deze keer, eerder om hen te bewonderen, als waren het eekhoorntjes die ik in de bomen gespot had en zo lang mogelijk van wou genieten.
Toen ze vlakbij waren gaven ze me zo’n knikje met de ogen heel even gesloten, alsof ze me heel rustig en gemoedelijk gedag zeiden. Ik knikte hen gedag terug en ze passeerden langs me heen. Wat een kriebels had ik in mijn buik! Wat een bijzonder moment!
Ik voelde ten diepste dat we allemaal gewoon levende wezens onder elkaar zijn, gelijkwaardig, we mogen er samen zijn.
En toen werd ik wakker.
En ik heb niet meer over leeuwen gedroomd sindsdien.
Wel nog over haaien. Verschrikkelijk!
Maar gisteren was mijn droom anders. Net als in mijn andere haaiendromen was de boel onder water gelopen, deze keer was het op een kermis.
En net als in mijn andere haaiendromen kwam er plots een haai in een rotvaart op me af. Ik was weer gehypnotiseerd door zijn blik en wachtte stokstijf af tot hij bij me zou zijn, ik kon niet anders.
Maar deze keer was mijn blikveld ruimer. Of misschien werd die betovering wat minder door wat ik hoorde: mensen juichten van plezier toen ze de haaien zagen, en ik zag dat ze ze zelfs streelden in het passeren!
Er klikte iets in mij. Mijn hart klopte nog steeds in mijn keel, maar ik begon steeds maar te herhalen tegen mezelf: ik hoef niet bang te zijn, ik mag hem aaien, ik hoef niet bang te zijn, ik mag hem aaien, ik hoef niet bang te zijn, ik mag hem aaien,…
En hij begon te vertragen! Hij zwom nog steeds recht naar me toe, maar het voelde niet meer zo agressief. Toen hij bij me kwam legde ik mijn hand op zijn neus, duwde hem zachtjes opzij zodat hij langs me heen zou zwemmen, en liet in het passeren mijn hand langs zijn rug glijden. En ik werd wakker.
Wedden dat ik nu ook niet meer over haaien droom?
(En zou dat een teken zijn dat het ook in mijn onderbewuste binnensijpelt dat ik niet meer zo bang hoef te zijn?)