Gisteravond na het eten nog een wandelingetje gedaan met Manlief. Mét fluohesje, safety first, hé, in het schemerduister! Beweging, babbeltje,… Deed ons deugd, anders waren we toch maar in de zetel geploft.
Buitenkomen geeft me soms het gevoel meer aanwezig te zijn in mezelf, of dat ik connectie maak met een stukje van mij dat ik binnen niet vind… 
Klinkt wat raar, snap je wat ik bedoel?
Ik dacht: deel ik hier even, je weet maar nooit dat je ook zin krijgt om er op uit te trekken, ‘t is tenslotte zondag!
