Four seasons in one day…
Just when you think you got me figured out the season’s already changing…
Twee zinnetjes die mij soms wel lijken te omschrijven.
Op allerlei gebieden.
Ik ben over het algemeen lief en zacht en begripvol en vriendelijk, behalve als ik honger krijg of overprikkeld raak of moe ben, dan kan ik nogal humeurig en snel geïrriteerd zijn, vrees ik.
Iets wat de kinderen vroeger niet leuk vonden: ik zie meestal beide kanten van de medaille, ik heb begrip voor het verhaal van de ene maar ook voor dat van de ander.
(Wat ik eigenlijk geen bui of gril vind, maar een goeie eigenschap.)
Ik kan wel ook nogal veranderlijk zijn en vandaag a van iets denken, morgen b en overmorgen c of misschien wel terug a, afhankelijk van wat ik erover bijleer of hoe het me doet voelen.
(Wat ik op zich eigenlijk ook niet zo erg vind, a girl can change her mind, toch? Plus: mag ik ook de term voortschrijdend inzicht gebruiken? 
)
Hobby’s en bezigheden en interesses… Keren steeds weer terug, maar ik kan geen maanden aan één stuk met hetzelfde bezig zijn. Na een tijdje kan het mijn aandacht niet meer vasthouden en ben ik in gedachten alweer met het volgende bezig.
Zelfs wat jobs betreft heb ik al wat afgewisseld, moet ik toegeven, en da’s niet echt iets waar ik trots op ben, maar door omstandigheden is het zo gegaan: ik heb nog geen enkele job meer dan zes jaar gedaan.
Maar eigenlijk is dat ook zo slecht nog niet, achteraf gezien, want ik heb overal, op elke vorige en volgende plek, verschillende dingen bijgeleerd. Die tijd van vroeger waar je, als je niet ontslagen werd, de rest van je leven hetzelfde werk deed, is voorbij, steeds meer en meer mensen gaan op zoek naar zichzelf… En als het op je pad komt…
Eten… Soms zou ik de hele dag door eten en soms zou ik vergeten te eten. (Oké, dat laatste komt niet zo vaak voor. 
)
Ik ben vaak graag op mijn ééntje maar tegelijk heb ik ook wel nood aan contact en verbinding.
Soms ben ik heel nuchter en realistisch en serieus en soms leef ik in unicorn-land of wentel ik me in absurde of droge humor (of nog erger, zoals één van de kinderen laatst zei: je bent de enige moeder die “dad jokes” vertelt).
Soms ben ik stil en heb ik niet echt behoefte om veel te vertellen en soms ben ik aan het ratelen en komt iedere hak-op-de-tak-gedachte eruit.
Het gebeurt naar mijn gedacht net iets te vaak dat ik graag gelijk heb. Dan moet je al met bewijzen en dubbelblind onderzoek afkomen. Maar voor de rest ben ik redelijk meegaand, hoor.
Ik zeg nogal vaak: ‘t is om het even. Omdat het mij dan ook echt gelijk is, kies maar. Maar als iets belangrijk is voor mij, dan zal je me moeten overtuigen om toch ja tegen de andere optie te zeggen.
(Wat ik op zich eigenlijk ook niet slecht vind.)
Soms kan ik de hele wereld aan en zie ik het leven door een roze bril. Maar in het echt draag ik een zwarte bril. 
Ik kan ook nogal wat als-en en bezorgd zijn en overdenken.
Er is maar één iets waar ik standvastig in blijf en altijd hetzelfde kies: mijn ventje!
Enne…
Als je mij door al het voorgaande een rare vindt: wie is hier eigenlijk de rare, die met haar buien en grillen of diegene die die buien en grillen begrijpt, aanvaardt en er zelfs mee om kan en me daar prima in begeleidt?
En dat al zesentwintig jaar.
Proficiat met onze anniversary, Manlief, en dank je wel om te zijn wie je bent en dat je het al zo lang uithoudt met mij en al mijn personalities!
