Uitspraken als “Typisch!”, “Maar allee, hoe kon hij dat nu weten?!”, “Hoe toevallig is dat!” of “’t Is weer goed afgelopen…” tijdens het TV kijken.
En dan is er altijd wel iemand die de illusie doorbreekt door te zeggen “Jah, da stond zo in ’t script, hé.”
Mja, wat is er tegenwoordig nog echt op TV? Is niet zowat alles “scripted”? Wat mag je nog geloven?
En toch tonen ze nog ware dingen. Boodschappen. Volgens mij.
(Spoiler alert)
Voor zover ik me kan herinneren: de film Signs was de allereerste waarbij ik dat dacht. De film op zich maakte niet echt zoveel indruk op me, maar het einde wel.
Toeval bestaat niet en alles gebeurt met een reden, dat haalde ik eruit.
The Village: als je mensen maar bang genoeg maakt doen ze wat je zegt.
The odd life of Timothy Green waarin een jongetje verbonden is met de natuur en zich oplaadt met de kracht van de zon.
Allerlei heroïsche films die laten zien dat ze met samenwerking “het kwade” kunnen overwinnen.
En Manlief en ik zijn nu de serie The Lost Symbol aan het kijken. Het is af en toe gewelddadiger dan me lief is, maar ik blijf kijken voor het symbolische, vind ik heel interessant. En ze hebben het ook over de kracht van meditatie, van je gedachten, van ademwerk en hummen,… Misschien ietwat overdreven in beeld gebracht, maar toch. (En dan kijk ik even glimlachend opzij naar Manlief die dat allemaal niet doet, maar er heel respectvol mee omgaat dat ik dat wel doe. Elk zijn ding, hé.)
Dus ja. Toch wel wat echte dingen op TV ook. Verstopt in een verhaal.