Vroeger zei ik wel eens tegen vrienden die we al even niet gezien hadden dat we aan onze kinderen konden zien hoe lang het al geleden was. Soms waren die zomaar ineens vijf of zelfs tien centimeter groter dan de vorige keer!
Dat doen kinderen nu eenmaal. Groeien.
Soms denk ik van mezelf dat ik nog precies dezelfde ben als twintig jaar geleden, nog geen haar veranderd.
Tot bepaalde gebeurtenissen of omstandigheden of ervaringen me erop wijzen dat ik wel degelijk veranderd ben. Gegroeid.
Boeken kunnen dat ook. Aantonen dat ik niet meer helemaal dezelfde ben.
Het was zeker al tien jaar geleden, als het er geen vijftien zijn, dat ik De Alchemist van Paulo Coelho ontleende van de bib. Leuk verhaaltje.
Ik heb hem twee weken geleden nog eens ontleend. Het staat gewoon vól met symbolen en metaforen! Heel leerrijk, vol inzichten, een boek dat je doet nadenken en stilstaan bij je eigen leven…
Aan volwassenen kan je soms zien hoe lang het geleden is aan de manier waarop ze de dingen zeggen, doen, bekijken, dat kan soms zó anders zijn dan de laatste keer dat je ze zag…
Dat doen mensen nu eenmaal. Groeien. Elk op hun eigen tempo.
Neem je eens vijf minuten tijd om stil te staan bij hoezeer jij al gegroeid bent?