Heb je dat spelletje ook al gespeeld aan een verkeerslicht? Je weet sowieso dat het rood licht redelijk gauw op groen gaat springen, alleen niet wanneer, en dan moet je gokken wanneer dat gaat gebeuren en degene die er het dichtst bij is wint!
Diezelfde vibe heb ik nu een beetje, maar met mijn evenwicht.
Naar mijn gevoel is het groen licht namelijk dichtbij, al die tekens!
Vorige week begon ik plots, zonder daarover na te denken, terug koud te douchen. Ik had voordien niet veel zin om te douchen, laat staan koud.
Mijn comfortabele yogabroek (en sommige dagen zelfs pyjama) werd de dag dat ik terug koud douchte ingewisseld voor een jeansbroek. En hoewel ik het prima vind om af en toe gewoon voor comfortabel te kiezen: het zorgde ervoor dat ik me terug een beetje meer mens voelde. Klaar om erin te vliegen. (Oké, fladderen voorlopig.)
Ik begon deze week ook af en toe weer enthousiaste kriebels in mijn buik te voelen. Life is good!
Af en toe komen geluiden in plaats van x 10 maar x 7 of heel soms zelfs al maar x 5 binnen. Al een hele verbetering!
Iets waar je misschien geen verband bij ziet, maar ze zeggen niet voor niets dat gezondheid in de darmen begint: mijn stoelgang begint al een paar dagen stilletjesaan weer een klein beetje normaal te doen. Voorheen zo geconstipeerd als iets, in die periode, dus dat lucht ook al op.
En al twee dagen heb ik weer vaker ’t zot in.
(Of dat iets positiefs is zou je aan mijn huisgenoten moeten vragen.)
En nu over het draaien. Het is nu acht dagen geleden dat ik nog een echte aanval kreeg. Ik voelde het vorige week vrijdag ‘s nachts weer opkomen, zette me alvast rechtop en had zoiets van: laat maar komen, ik ben er klaar voor! En het was milder, deze keer. De ronddraaiende kamer was minder hevig, ik moest maar één keer overgeven en het zal wel weer een paar uur geduurd hebben, maar zo voelde het niet.
Ik heb me deze week wel geregeld nog zelf draaierig gevoeld, dus zonder ronddraaiende kamer maar alsof ik over een trampoline loop, of alsof mijn hersens een kwart in mijn hoofd draaien, of alsof ik die toren van Pisa van dat ene spelletje ben, of ik moet me vasthouden om van a naar b te komen, maar dan moet ik me gewoon even neerleggen en een kort dutje doen en het is gepasseerd.
Ook ben ik geregeld nog misselijk, maar als dat alles is, ben ik al content, een beschuitje of twee eten en even rustig zitten en het is gedaan. Mijn spijsvertering moet zich nog zetten of zo.
Zoals een goede vriendin zei: ik ga ruim de tijd nemen om er op het gemak weer helemaal bovenop te komen, en daarna nog wat extra.
Dat groen licht komt er wel aan. Geen kwestie van of maar van wanneer.