Hoe is ‘t?
Goed, goed, en met jou?
Ook goed.
Het lijkt wel de verplichte standaard begroeting.
Maar soms voel je gewoon aan dat het níet goed gaat.
En dan wil ik vragen: maar hoe gaat het nu écht met je?
En soms verschieten mensen. Als je “hoe is ‘t?” oprecht beantwoordt, of als je die vraag echt meent en wil weten hoe het gaat met hen…
Maar zou dat niet gewoon makkelijker zijn? Zouden we dan niet meer begrip hebben voor elkaar? Als je wat dieper kunt (laten) kijken?