Neenee, ik heb geen kat, da’s de titel van een programma op Animal Planet. Met een kattenfluisteraar die mensen helpt hun onhandelbare katten te veranderen in echte lieverdjes.
Als ik de TV aansteek en dat is net bezig, dan blijf ik wel eens hangen. Ook al komt het meestal op hetzelfde neer.
Soms ligt het aan verkeerde voeding en uitzonderlijk komt er medicatie aan te pas.
Maar meestal krijgen ze te horen dat hun katten meer beweging nodig hebben (de magische stok met pluimpjes waar ze zo graag achter jagen!), nood hebben om buiten te komen, en ruimte om zich terug te trekken. (Mooi hoe sommigen dan “kattensnelwegen” maken met overal planken hoog aan de muren waar ze dan hun eigen route kunnen volgen.) Of dat ze hun kat wat beter moeten leren kennen: meer aandacht geven of net minder. De ene kat blijft graag in je buurt, de andere is graag een groot deel van de dag alleen.
Hmm, dacht ik laatst, net zoals bij mensen dus eigenlijk…
(‘k Ben dan weg, sè, voor mijn portie beweging, in de buitenlucht. Ha ja, wij hebben geen zo’n stok met pluimen. 
)