Toen ik de eerste keer een Menière-periode had, heeft mij dat in een andere richting gestuurd. Na twee jaar moest ik mijn opleiding Gezondheidstherapeut stopzetten, maar enkele maanden later besefte ik dat ik persoonlijk heel veel had aan bepaalde dingen ik al geleerd had en ben daarmee verder gegaan. Geen gezondheidstherapeut, maar relaxatietherapeut.
Ik vraag me al een tijdje af of dat nu weer het geval is. Dat het Universum dacht: hmmm, ze gaat niet in de richting die ze zou moeten, laten we haar weer een duwtje geven.
Tijdens de lockdown besefte ik, net als heel wat andere mensen, dat gewoon thuis zijn ook zijn positieve kanten had.
En daarvoor en daarna was ik me er ook al van bewust dat ik dat gewoon nodig heb, veel thuis zijn. Na een dag van afspraken, of die nu leuk zijn of verplicht, zelf ingepland of onverwacht, heb ik enkele dagen nodig van thuis zijn om weer tot mezelf te komen.
En toch keek ik er naar uit om vaker van huis te zijn voor massages en relaxatie. In de eerste plaats omdat ik dat zo graag doe, maar ook wel een beetje om mee te draaien in de maatschappij.
Enkele mensen zeiden me al: het Universum geeft je maar zoveel klanten als je aankan.
Maar ik wil méér!
Ik wil kunnen delen wat ik geleerd heb, wat ik te delen heb, waar ik mensen mee kan helpen!
En liefst zou ik leven in een wereld waar geld niet nodig is maar dat is nu eenmaal (nog?) niet zo, dus geld kunnen verdienen met iets wat je graag doet en goed kan, hoe fantastisch is dat…
Er moet een manier zijn om dat te kunnen doen vanuit de rust van het thuis zijn.
Enkele ideetjes zijn de voorbije maanden al door mijn hoofd gegaan, hoor.
Ik durf ze niet goed neerschrijven.
Want als ik het hier neerschrijf, creëert dat verwachtingen.
Maar als ik het hier neerschrijf, creëert dat verwachtingen.
Ja, tweemaal dezelfde zin, ik weet het, maar spreek ze maar eens uit met verschillende intonatie en intentie.
Als je het weet en het komt er niet van omdat ik weer in één van mijn valkuilen trap… 
Vergeten, omdat ik alweer met andere dingen bezig ben.
Denken dat ik toch (nog) niet goed genoeg ben en er dus niet aan beginnen of niet afwerken.
Teveel opties hoe iets te doen en maar niet kunnen kiezen uit die wirwar van ideeën.
Of omgekeerd: niet voor me zien hoe en het dan maar niet doen.
Aan de andere kant: als ik het eens opschrijf zet het misschien iets in gang.
Dus…
Ik hoorde al verschillende malen dat ik goed kan schrijven en dat ik maar eens een boek moet schrijven.
Het lukt me vrij aardig om in een blog te laten weten hoe ik me voel, hoe ik dingen ervaar, wat ik meemaak, hoe ik de wereld zie. Maar een boek schrijven? Zomaar “op commande” iets schrijven, dat is mijn ding niet, dan komt het niet zo vlot.
Ik zou eigenlijk wel een een boek willen schrijven over de dingen die ik doe en deed om me zo goed mogelijk te voelen, maar hoe moet ik daar aan beginnen? Lijkt me zo droog om gewoon alles op te sommen. Er zou toch een vleugje mij in moeten.
Even laten bezinken…
(Intussen heb ik wel al een mogelijke inleiding geschreven. Misschien een beetje onnozel omschreven, maar dat past dan weer wel bij wie ik ben. Werd gisteren wakker met dat ideetje. De rest komt dan wel. Soms moet je gewoon ergens aan beginnen en dan maar zien wat volgt.)
Online relaxatietechnieken had ik al eens genoemd.
Maar hoe? Met een app? Op mijn website? Via mail?
Filmpjes? En moeten ze mij dan zien of mag het een stilstaand beeld zijn? Of gewoon geluidsopnames?
In elk geval niet via Zoom, dat zou teveel druk op mij leggen om elke dag op dat uur paraat te staan. Het hele idee was dat ik het op mijn tempo en volgens mijn gevoel kon doen…
En hoeveel moet/mag je daar voor vragen?
Even laten bezinken…
(Intussen speel ik met het idee gewoon een extra Facebook-pagina aan te maken en een vrijwillige bijdrage te vragen. Dat voelt eigenlijk wel goed aan… Zolang ik niet begin te denken…)
Afstandshealing.
Maar zolang ik me zelf niet top voel, toch nog maar even niet.
Dat wil niet zeggen dat ik stop met massages, hoor! Zodra dat weer kan ga ik terug aan de slag. Nog steeds het liefste wat ik doe.
Dat en deze blog schrijven. Gaat ook vanzelf.
Wat ik ook leuk vind (maar niet zie hoe ik daar of op die manier iets mee zou kunnen verdienen met klanten): als vriendinnen me een kwaaltje appen met de vraag of ik daar iets op weet. Dan zoek ik op mijn gemak op, denk op mijn gemak na, voel op mijn gemak in, en app dan terug. Doe ik steeds met plezier, blij dat ik hen kon helpen. Dus dat doe ik dan gewoon zo verder.
En nog iets wat ik graag wil doen zodra ik weer prikkelvrij ben, wat dan weer wel buitenshuis is (dan moet ik gewoon achteraf genoeg dagen vrijhouden om weer te recupereren): nog eens die relaxatie-workshops doen, én ik zou een workshop zelfmassage willen doen.
Nieuwe doelen genoeg dus. Nu nog uitgevoerd raken…
Misschien niet te veel meer denken maar gewoon voelen en doen en niet bang zijn.
Waar gaat mijn hart van zingen?