Toen ik deze meme van Baby Yoda zag, moest ik lachen. “False alarm.” 
Bij mij begint die urge echter steeds meer terug naar boven te komen.
Als Manlief thuis is als ik me goed voel, dan trek ik er liever op uit met hem natuurlijk, maar als ik dan alleen thuis ben of hij is met iets anders bezig (want uiteraard heeft hij ook ontlaad- en oplaadtijd in zijn eentje nodig!) dan komt die drang wel tevoorschijn.
Alleen voel ik me soms “overwhelmed” en zie ik er geen beginnen aan. Een héle badkamer kuisen! De volledige beneden dweilen, zoals ik het vroeger deed! Pfff…
Maar ik heb het vroeger al geschreven: grote werken in kleine stukjes verdelen.
Om het mezelf gemakkelijker te maken heb ik vorige week enkele kladbladen genomen en kolommen gemaakt. Living, keuken, gang, WC beneden, berging, enzovoort. En per ruimte alles ontleed. Echt in belachelijk kleine taakjes opgedeeld.
Bijvoorbeeld: badkamer: stof afdoen, spiegel kuisen, lavabo + kraan kuisen, douche kuisen, vloer vegen, dweilen,…
Als ik ’s avonds in mijn “afvinkschriftje” opschrijf wat ik de volgende dag ga doen, neem ik er mijn kolommetjes bij en kies iets uit. Voor vandaag heb ik spiegels opgeschreven. Da’s zo’n belachelijk kort taakje dat je sowieso ziet zitten om te doen, en gegarandeerd doe ik er daarna nog één of meer bij. (En die schrijf ik er dan achteraf uiteraard ook nog bij om af te vinken. 
)
’t Is eraan beginnen dat soms zo moeilijk is.
“Ik heb geen zin/tijd/energie…” en dan iets kleins doen om in gang te raken en dan “O, vals alarm, ik had toch zin/tijd/energie!”