Als het warmer is, dan zit ik wel eens graag in mijn eentje buiten om te ontbijten of een kop thee te drinken. Dan geniet ik van de natuur. Leuke vormen zoeken in de wolken, vlinders en bijtjes volgen in hun fladdertocht van bloem naar bloem, muisstil zitten als er een vogeltje enkele meters verder op een struik landt,…
Heerlijk!
Als het kouder en vooral natter wordt, dan gebeurt het nogal vaak dat ik de TV aansteek tijdens het eten of de theepauze.
Niet zo mindful, I know, maar anderzijds sluit dat me net even af van alles als mijn mind full is.
Dat zorgt ervoor dat ik soms, op de momenten dat ik alleen thuis ben, in twee à vier dagen een film gezien heb.
En alles komt precies steeds dieper binnen.
De laatste (teken)film die ik zo zag was Vaiana.
Moet ik spoiler alerten? Heeft iedereen al wel gezien, zeker?
Het stukje waar ze bij Te Ka terecht komt, ik kan me niet herinneren dat ik de vorige keer dat ik die film zag daar zó bij gehuild heb…
Ik zag het symbolische…
Mensen die gekwetst raken, en dat zijn er veel, dat kan voor enorme veranderingen zorgen. In gedachten, gevoelens, gedrag,…
En als ze hun hart kunnen helen of als hun hart geheeld wordt door een liefdevolle, steunende, begripvolle ander, dan kunnen ze weer hun mooie, prachtige, krachtige zelf worden…
Hoe mooi is dat…
En hoe fantastisch zou het zijn als alle gekwetste harten met liefde, steun en begrip konden geheeld worden…