Na het nieuwjaarsfeest van vorig weekend heb ik mezelf een paar dagen gegund van niets moet. Ik moest van mezelf even niet die al lang wachtende grotere klusjes in het huishouden inhalen, ik moest even niet aan mijn praktijk denken, ik moest zelfs niet denken aan of bezig zijn met “beter worden”.
Waardoor dat net allemaal wel gebeurde! Wie had dat gedacht!
Ik moet wel toegeven dat terug in mijn eigen, gewone ritme zijn ook wel zal geholpen hebben, nu de examenperiode met daarop volgend vakantieperiode van de kinderen voorbij is. Hoe graag ik hen ook zie en hoe graag ik ook bij hen ben, ik heb er duidelijk deugd van een hele dag alleen met mezelf rekening te moeten houden en op mijn tempo te kunnen leven.
(En dan wel uitkijken naar ’s avonds en het weekend om weer allemaal samen te zijn!)
Eten als ik honger heb. Of dat nu om elf uur is of om twee uur. Of om elf én twee.
De keuken al eens twee of drie uur een rommeltje laten omdat ik zin heb om eerst andere dingen te doen. De was. Bewegen. Even de tuin in. Bedenken wat het avondeten wordt. Lezen. Whatever. Toch niemand die het ziet.
(En by the way, de was doen: ik vind dat steeds ontspannender, raar genoeg.)
’s Voormiddags doordoen met de dingetjes die nu eenmaal wel moeten (en daar van genieten!) en ’s namiddags rustig aan met dingetjes die gewoon leuk zijn.
Of afwisselend een uur objectief gezien nuttig bezig zijn en een uur subjectief gezien nuttig bezig zijn.
En op tijd en stond rusten of heerlijk ontspannende/opladende dingen doen natuurlijk.
Alles kon!
En ik merkte deze week al gauw: hoe meer ik met spirituele en energetische dingen bezig was hoe beter de gewone aardse dingen lukten.
Zo heb ik deze week voor het eerst terug de volledige boven + trap geveegd zonder dat ik daar na enkele minuten al draaierig en misselijk van werd, met al dat van richting veranderen tussen bedden en kasten en bureau’s en van al dat bukken om dingen uit de weg te zetten. Klinkt voor jou waarschijnlijk maar heel normaal, maar ik was daar dus dolblij mee! Mijn evenwichtsorgaan lijkt eindelijk terug in orde te geraken!
(Verwacht je de komende tijd trouwens maar aan nog meer meldingen van doodgewone, alledaagse dingen, ik zie het zitten!)
Hoe meer ik aan mezelf dacht en hoe meer tijd en energie ik aan mezelf besteedde, hoe meer ik dat ook kon voor de rest van het gezin.
Voorbeeldje? Ik werd beetje bij beetje weer steeds vroeger fris uitgeslapen wakker, waarna ik terug langer kon mediteren, lezen, schrijven, waar ik ook maar behoefte aan had voor ik aan de dag begon. En dan om zes uur in de keuken om aan het eten voor mijn gezin voor die dag te beginnen. Voor elk wat wils voor het ontbijt, tussendoortjes en middagmaal. Sap, smoothie, thee, havermoutpap, fruit, nootjes, een foodcontainer met warme maaltijd, geen probleem, ik doe het wel even, en met veel energie en plezier! Zalig dat ik dat terug kan!
Hoe meer en beter ik mezelf voedt, hoe beter ik mijn gezin kan voeden. (Doordenkertje.)
Hoe meer ik even gewoon niks deed, hoe meer ideeën naar boven kwamen.
Zonder TV, gsm of boek, gewoon even niets, even simpelweg met mezelf in mijn kamertje zitten, genietend van de energie die daar hangt.
Als je niets doet en in stilte bent, kun je beter naar je innerlijke stem luisteren.
Dat is dan weer een geluk bij een ongeluk, een “Elk nadeel heeft zijn voordeel.”-situatie. Dat dit nu even kan en zelfs moet.
Gisteren op bezoek geweest. Twee uurtjes. Zonder oordoppen, want ik wou mezelf uitdagen en testen hoe lang dat lukte. Ze deden wel heel erg hun best om het stil te houden en het waren maar twee mensen, maar toch: het voelde als een overwinning. Ik was er achteraf heel erg moe van en voelde de hoofdpijn opkomen, maar ik voelde ook een diepe tevredenheid!
O, en ik heb mijn voor het geval dat-emmertje van naast mijn bed weggehaald en terug beneden gezet, want ik heb er vertrouwen in dat ik dat niet meer nodig zal hebben. Nóg een overwinning! En zoals de vriendin waarnaar ik dat appte zei: symbolisch ook. Ik ben op de goede weg.
Wat ik met mijn blog van vandaag wil bereiken?
Dat je beseft dat aan jezelf denken mag en nuttig en nodig is.
Dat je stilstaat bij en blij en dankbaar bent voor de kleine dingen.
En misschien nog meer: je een duwtje geven om zo vaak als mogelijk zo veel mogelijk leuke dingen te doen. Dingen die je graag doet, waar je blij van wordt, die je als vanzelfsprekend af gaan. Daar worden ook je lichaam, geest en ziel blij van. En dan kunnen er fijne dingen gebeuren. Kleine wondertjes misschien zelfs.
’t Is zondag vandaag. Wat voor leuks ga je doen voor jezelf?