Hoe is dat spreekwoord eigenlijk ontstaan, teveel hooi op je vork nemen?
In mijn fantasie staat een boer wankelend te worstelen met een berg hooi op zijn vork.
’t Is omdat ik weer een aanvalletje gehad heb vannacht. Een kleintje maar, hoor, het duurde deze keer echt niet zo lang.
En omdat ik dat wel eens mag horen. Dat ik niet teveel hooi op mijn vork mag/moet nemen.
Maar ik weet nog steeds niet goed wat dan wel de juiste hoeveelheid hooi is.
Ik heb zoiets van: ik doe wat ik kan op de momenten dat ik denk of voel dat het wel kan.
Ik ben nooit goed geweest in schatten. Leeftijden, afstanden, hoogtes, gewichten, laat staan de juiste hoeveelheid hooi.
Dus plan ik het gewoon zo voort te doen.
Waarom zou ik hier bang veilig thuis zitten, niet te veel te doen terwijl ik denk dat het wel kan, alleen maar voor het geval dat er misschien toch wel eens teveel hooi zou kunnen zijn?
Het moet ééns toch gedaan zijn?
(En wat moet ik eigenlijk met al dat hooi? 
)