Degene die altijd al zijn boosheid en frustratie eruit gooit, zodat zijn pakketje bij de ander terecht komt?
Of degene die altijd al zijn boosheid en frustratie inslikt en/of het netjes verpakt zodat dat pakketje toch maar zeker niet bij de ander terecht komt?
Ik heb namelijk ooit eens gelezen dat roepende legergeneraals (of zo, weet ik veel hoe dat zit met die rangen 
) er mentaal veel beter aan toe waren dan lieve, vriendelijke, zachte verpleegsters.
Of dat waar is weet ik natuurlijk niet, ik was namelijk niet bij dat onderzoek. 
Maar zelfs als dat waar zou zijn: ik zie het mezelf niet snel doen, altijd alles eruit gooien. Waarschijnlijk uit bezorgdheid dat ik in zo’n impulsief moment meer kwaad dan goed doe…
Al zou ik het vast beter soms wel eens meer zou doen…
Boosheid blijft toch een emotie waarmee ik moeite heb die te uiten… Terwijl er geen verkeerde gevoelens bestaan, hé. ‘t Is maar wat je er mee doet…